Wat een keurig land, Uruguay!

Na een zeer efficiënte check-in procedure in Buenos Aires gingen we op weg naar Montevideo, Uruguay. Op een niet bepaald volle boot die inderdaad erg hard vaart, luxe stoelen (1e klas, een fractie  duurder dan de toeristenklasse) en een gigantisch grote taxfree winkel die bijna een heel dek besloeg, en nogal prijzig was. Iets later dan gepland aangekomen, iedereen wéér door de security check (kan dat nou niet efficiënter?) en een taxi gepakt naar ons appartement. Kwamen we helaas in een tamelijk oude taxi met een tussenschotje tussen chauffeur en passagiers terecht, veel te klein, waardoor we opgepropt mét onze rugzakken wat ongemakkelijk door Montevideo werden vervoerd. De communicatie verliep door de combinatie van fysieke (het tussenschot) en taal-barrière wat moeizaam, maar de uiterst vriendelijke taxichauffeur heeft ons wel al meteen allerlei wetenswaardigs over stad en land weten te vertellen. Wat ons als allereerste tijdens onze rit opviel: wat is het hier schoon en wat ziet het er allemaal geordend en ‘aangeharkt’ uit! Het tweede wat opviel: Montevideo is best groot en ligt als een langgerekt lint langs de Rio de la Plata. Je rijdt dan ook al gauw een hele tijd langs de kilometerslange, keurig aangelegde en druk bezochte boulevard (de Rambla). Bij ons appartement in Punta Carretas aangekomen heeft onze vriendelijke taxichauffeur voor ons gebeld met de dame die op ons zat te wachten (onze telefoon werkte niet meer en wij wisten het nummer van het appartement niet), en hij bleef ook echt wachten tot wij naar binnen konden. Kom daar in Nederland eens om! 

Leuk appartement, mooi ingericht en met een lekker terras met een héél grote parilla (BBQ) die aan ons helaas helemaal niet besteed is. Enige nadeel van het appartement (wat we pas de volgende ochtend echt ontdekten): er stond een splinternieuw maar volkomen waardeloos bed! Kei- en keihard, waardoor we helaas 5 nachten erg slecht geslapen hebben. De laatste twee nachten de bedbank nog geprobeerd, maar dat was niet echt veel beter. Het allerslechtste bed dat we ooit ergens hebben getroffen; zelfs de matras op  beton in Namibië sliep beter! Jammer ..........

De wijk waar we zaten maakte gelukkig weer veel goed: qua sfeer een beetje vergelijkbaar met Kralingen. Veel laagbouw, heel veel bomen en volop winkels en restaurants op loopafstand. Bij een eerste bezoek aan de Devoto- supermarkt om de hoek hadden we het idee in een compleet ander land terecht te zijn gekomen. Groot, schoon, een heel groot assortiment, lekker brood, veel kant-en-klaar gerechten, kortom een beetje Albert Heijn maar dan nog net wat beter. Ook de prijzen lijken helaas erg op die van Albert Heijn: Uruguay is echt weer stukken duurder dan Argentinië!

De volgende dag na het ontbijt (thuis weer deze keer, met lekker vers brood en vers sap) eerst op weg voor de noodzakelijke boodschappen: een telefoonkaartje en een huurauto voor twee dagen. Bij Hertz een auto gehuurd (bij Europcar waren alleen nog erg dure auto’s beschikbaar) en daarna met een Uber naar de Mercado del Puerto. Die mercado is geen echte mercado meer, maar een prachtige oude markthal vol met kleine restaurantjes die allemaal vlees aan het roosteren zijn op de parilla. Gevolg: die hele hal vol met rook die onmiddellijk prikkende ogen veroorzaakte (bij mij tenminste). Wij hebben daarom maar buiten geluncht, ook gezellig. Erg veel toeristen overal want er lag een gigantisch cruiseschip in de haven (toen we er twee dagen later weer kwamen lag er weer één). Na de lunch door de oude stad gewandeld via een paar autovrije straten met veel mooie koloniale gebouwen. Absoluut een leuk oud centrum, met ook weer meerdere parkjes, veel koffieshops (met koffie, waar je de andere middelen kunt kopen hebben wij niet ontdekt) en veel leuke winkeltjes. Een heel grote Plaza de Independencia met het mooie Palacio Salvo en een oude stadspoort, daarnaast nog het Teatro Solis en daarmee hadden we de bezienswaardigheden van Montevideo wel gezien. Hoewel het de hoofdstad en verreweg de grootste stad van Uruguay is (ongeveer 1/3 van de ongeveer 3,5 miljoen Uruguayanen woont in Montevideo), is het aantal bezienswaardigheden dus erg beperkt.

Daarom dus ook voor twee dagen een auto gehuurd zodat we in ons eigen tempo een dagje naar het oosten en een dagje naar het westen van het land konden. Dinsdag naar Punta del Este geweest, een mediterraan oord waar de Rio de la Plata in de Atlantische Oceaan uitmondt. Het wordt ook wel het Monten Carlo van Zuid-Amerika genoemd, en dat kunnen we ons na ons bezoekje ook voorstellen. Voornamelijk witte gebouwen, veel luxe villa’s, een groot casino, en prachtige uitzichten. Leuk om geweest te zijn en gezien te hebben, al was de weg erheen en terug wel erg saai! Overal groen, leeg, prima weg waar je maar maximaal 75 km/uur mag rijden en meestal minder ......... zeker op de terugweg hadden we moeite onze ogen open te houden!

De volgende dag naar het westen, naar Colonia del Sacramento. Een UNESCO site, dus dat wekt hoge verwachtingen! Gelukkig was de weg hierheen (nog 1,5 keer zo lang als naar Punta del Este) niet zo saai en daardoor ook wat minder vermoeiend. En Colonia zelf is werkelijk een plaatje! Het historische deel is klein, makkelijk te belopen en op de dag dat wij er waren super rustig. Heerlijk geluncht op een pleintje dat ook wel iets Frans had. Een prima uitstapje! En op de weg terug ons weer verwonderd over al het pampasgras dat hier overal in hele grote hoeveelheden in het wild groeit.

Vrijdag was al weer onze laatste dag in dit voor ons nieuwe land, daarom nog maar een keer een Uber genomen naar de oude stad en wat geslenterd door de aantrekkelijke straten daar, geluncht bij de jachtclub aan het water en terug naar ons appartement om de koffers weer in te pakken want om 04.00 uur (!) zou de taxi naar het vliegveld arriveren.

Onze conclusie na 5 dagen Uruguay: prima land, (bijna) alles en (bijna) iedereen is en gedraagt zich keurig, wij zouden het hier best wat langer uithouden, het voelt ‘vertrouwd’ (en dus niet echt nieuw of anders of spannend!).

Op zaterdag kwam onze taxi inderdaad iets na 04.00 uur voorrijden (gelukkig een busje deze keer), zodat we keurig om 04.30 uur op het vliegveld waren. Daar hebben we ruim vijf kwartier in de rij gestaan voor de bagageafgifte, vervolgens vlucht naar Lima, 2 uur wachten, vlucht naar Bogota, daar weer ruim een uur in de rij voor de immigracion, taxi naar hotel waar we rond 17.00 uur plaatselijke tijd aankwamen. Voor ons was het toen vanwege het tijdverschil met Uruguay al 19.00 uur, dus 16 uur nadat we waren opgestaan waren we op onze volgende bestemming: Bogota, Colombia. Maar daarover meer in het volgende verhaal!