Chileense steden

Na twee lange busreizen zitten wij nu voor de derde en laatste dag in Concepcion. Officieel hoort deze tweede grootste stad van Chili nog steeds tot het zuiden (Patagonië), net als Valdivia waar we hiervoor twee dagen waren. Maar hoe anders is het hier dan in het ‘echte’ zuiden, Chile Austral! We verbazen ons er nog steeds over dat binnen één, weliswaar erg langgerekt, land zulke grote verschillen kunnen bestaan. Na onze route over de Carretera Austral leek Puerto Montt al een hele stad, Valdivia ook wel, maar Concepcion is toch wel echt een stad zoals wij die ook in Europa gewend zijn. De eerste dus eigenlijk, vanaf het zuiden bekeken. En het leven is hier ook echt zo anders dan in het zuiden, waar het zo ontzettend leeg is, en zo weinig mensen wonen. Waar geen hoogbouw is, je het moet doen met wat er toevallig in de winkel ligt, restaurants geen kaart hebben (“We hebben vandaag kip en kabeljauw.”) en geen enkele weg geasfalteerd of bestraat is. 

Concepcion dus nu, aan de rivier Bio Bio. Hoogbouw, een grote universiteit (en nog wat kleinere), een echt centrum met veel winkels. En een beetje .......... saai, zeker op zondag, als echt bijna alles (behalve de supermarkt) gesloten is. Gelukkig zitten we in een appartementje aan de groene rand van de stad, vlak bij de mooie campus van de universiteit en het grote Parque Ecuador en de Cerro Caracol waar we op uit kijken. Mét een klein museum in het park met museumcafé waar de koffie weer een keer erg lekker is! Ook veel restaurants op loopafstand, duidelijk een wat ‘betere’ wijk van de stad. Gisteren hebben we zowaar even gewinkeld (het is hier opruiming) in een grote mall in het centrum en heeft Ad eindelijk zijn schoenen weer kunnen laten poetsen op de grote Plaza Independencia - voor 1000 peso’s (€1,25).

We kwamen hier aan vanuit Valdivia, een kleinere stad in een bocht van de rivier Calle Calle, bijna 500 km zuidelijker. Duidelijk in trek bij Chileense toeristen, met tientallen bedrijfjes die boottochtje aanbieden. (In tegenstelling tot Concepcion is Valdivia wel duidelijk op de rivier gericht.) Dat hebben wij ook gedaan, een kort boottochtje maken: als enige passagiers in een elektrisch bootje met zonnepanelen rond het Isla Teja. Op dat eilandje ligt ook de botanische tuin waar we op een gehuurde mountainbike heen zijn geweest. Niet helemáál een succes: de fietsen hadden een veel te laag stuur en de bijzondere en bijna uitgestorven Alerce (een soort naaldboom) die in de botanische tuin staat was dood! Wel veel andere mooie en erg grote bomen gezien. En koffie gedronken met taart bij Café Hausmann (ja, ook in Valdivia weer veel Duitsers, en brouwerij Kunstmann is erg aanwezig). In Valdivia hadden we een appartement in een (deels) opgeknapt oud huis aan een lange straat met veel grote oude huizen en uitzicht op de rivier. Allemaal huizen gebouwd van golfplaten trouwens, soms met een gedeeltelijk stenen façade. Een prima plek: heerlijk rustig en toch dicht bij het toeristische hart van de stad. Waar ook een fantastische vismarkt is, druk bezocht door aalscholvers en zeehonden! Van het Bierfest wat in het weekend dat wij er waren plaatsvond hebben we weinig gezien, behalve dan een groep dames in Dirndljurk en jongens in knickerbockers die klaar stonden om op te treden.

Zowel van Chiloe naar Valdivia als van Valdivia naar Concepcion hebben we met de bus gereisd, lekker luxe in een salon cama (brede stoel die ver achterover kan, 2+1 naast elkaar i.p.v. 2+2, onderin een dubbeldekker). Uit ons kleine vergelijkend warenonderzoek is gebleken dat er wel verschil zit tussen de busmaatschappijen: onze eerste reis met Cruz del Sur was toch net iets comfortabeler (betere stoelen) dan de tweede met Turbus. Dat had er ook mee te maken dat de tweede bus steeds net iets te laat aankwam op tussengelegen stations, waardoor er geen tijd was om even buiten de bus de benen te strekken. Toen dat wel even kon (in Temuco) bleek het trouwens ineens 38 graden te zijn, een nogal groot verschil met de ongeveer 24 graden bij vertrek uit Valdivia! Al met al wel een prima manier van reizen, een stuk comfortabeler dan vliegen in ieder geval.

Vliegen gaan we morgen weer doen: in twee etappes van Concepcion via Santiago naar Calama, zo’n 2000 km noordelijker. Op weg naar de Atacama woestijn!

P.S. Reacties zijn welkom, vinden we leuk!