Vaarwel Chile Austral ! (En hallo asfalt!)

De rit van Puerto Guadal naar Chile Chico langs de zuidkant van het Lago Gral. Carrera was al even mooi als ons uitzicht bij El Arrayan. Een rit van zo’n 110 km. over nog steeds de Ruta 7, soms prima weg en soms alleen maar grote losse stenen. Fantastische uitzichten weer over het meer, en ook prachtige rotsformaties aan de andere kant van de weg. En nog steeds super rustig, alsof we de enigen waren die hier reden.

In Chile Chico leken we ineens in een andere wereld aangekomen te zijn. Het is een dorp (stad noemen ze zichzelf) van niks eigenlijk, met nog geen 10.000 inwoners. Maar wel verschillende (grote) winkels en veel mensen op de been. Compleet anders dan waar we vandaan kwamen. De ene nacht die we hier waren hebben we in een splinternieuw appartement aan het meer, naast de aanlegplaats van de veerboot geslapen. Het hele huis met 8 appartementen is van de zoon van Belgische immigranten (daarvan schijnt hier een kleine kolonie te zijn) die Frans sprak en ook de eigenaar is van het naastgelegen restaurant. Een prima restaurant trouwens, waar we ‘s avonds uitstekend hebben gegeten: on-Chileens eten in een on-Chileense omgeving. Wél met een pisco sour erbij!

De volgende ochtend om 8.00 uur over een door de wind nogal onrustig meer in ruim 2 uur naar Puerto Ingeniero Ibañez gevaren. Elk plaatsje waar een boot vaart heet hier al gauw ‘puerto’; met ‘haven’ heeft dat meestal niet erg veel te maken, zeker niet in dit geval. Een slaperig dorp dat wel flink heeft geïnvesteerd in de openbare ruimte: een prachtig aangelegde promenade langs het meer, boardwalks door de rietlanden aan de oever, en (net als in veel andere plaatsen) een gigantische Plaza de Armas in het midden van het dorp. Omdat de temperatuur wel aangenaam was maar niet zo hoog dat we nog langer buiten wilden zitten zijn we om 11.00 uur maar gaan vragen of onze cabaña misschien al beschikbaar was. Dat was zo, we werden ontvangen door een uiterst vriendelijke dame die duidelijk aan alles had gedacht (thee, crackers en dulce de leche stonden klaar, briefje met de WiFi-code erbij), dus konden we heerlijk in de kleine boomgaard met abrikozenbomen (Damascos) gaan zitten lezen. Later nog een rondje door het dorp gelopen, een hapje gegeten bij het meer, prima geslapen en de volgende dag op ons gemak op stap om de laatste 120 km. over de Carretera Austral te rijden naar Coyhaique.

En er is vanaf hier weer asfalt!  Van het hele stuk Carretera Austral dat wij hebben gereden is alleen het stuk tussen Coyhaique en Puerto Ingeniero Ibañez geasfalteerd. Ook dit stuk voert weer door prachtig landschap, waar we nu wat meer van konden genieten dan op de heenweg omdat het nu duidelijk veel beter weer was.

Coyhaique hadden we min of meer ‘verplicht‘ in onze route opgenomen omdat we daar de auto weer terug moesten brengen. (We hadden ook de hele route vanaf Puerto Montt kunnen rijden, maar 1247 km. heen en terug vonden we iets te veel Carretera Austral!) In eerste instantie was het de bedoeling vanaf Coyhaique met een bus naar Chacabuco te gaan en dan met een boot van Navimag naar Puerto Montt te varen. Helaas biedt Navimag die mogelijkheid niet meer aan, en na alle andere opties overwogen te hebben zijn we uiteindelijk toch maar gaan vliegen van Coyhaique naar Puerto Montt. Het ‘verplichte’ verblijf in Coyhaique was trouwens helemaal geen straf! Na 2 weken in (Deep) Patagonia hadden we het gevoel weer in de ‘gewone wereld‘ aangekomen te zijn, met veel auto’s, veel mensen, veel winkels, er waren zelfs weer stoplichten!!! Ook wel weer lekker allemaal, net als ons (erg) grote appartement daar met 4 slaapkamers en 2 badkamers (nee, er waren geen kleinere!) op loopafstand van de gezellige Plaza de Armas. Op de dag dat we hier aankwamen was het prachtig weer, lekker warm (26 graden), dus prima zitten op het terras van Chelenko met een biertje van Arisca (ja, weer!) en muziek van een christelijke band. De volgende dagen dat we hier waren is dit onze vaste stek gebleven (met betere muziek) en hebben we hier ook twee keer prima gegeten. Het weer werd wat minder, de stad bleef gezellig. Hier werd het ook wel duidelijk dat het toch echt hoogseizoen is: veel Chileense toeristen hier die dan blijkbaar hier blijven hangen en niet verder naar het zuiden gaan. 

In Puerto Montt is het nóg duidelijker dat het hoogseizoen is. De jongen van Europcar op het vliegveld gaf aan dat we het huren van een auto (wat we graag een dagje wilden doen) zonder gereserveerd te hebben wel konden vergeten omdat het hoogseizoen is. Nou niet dus, inmiddels hebben we voor morgen een auto gehuurd om een rondje te rijden langs Puerto Varas, Frutillar, de Osorno vulkaan en de watervallen bij Petrohue. De stad zelf vinden wij nog steeds erg leuk (we waren hier 6 jaar geleden ook), hoewel er wel heel veel veranderd is. Was het in onze herinnering een wat slaperige stad, nu is er volop leven en drukte. Angelmo, in een hoekje van de baai met een vismarkt, restaurantjes en heel veel hokjes waar allerlei souvenirs worden verkocht is nog steeds populair. Wij hebben er wéér geluncht, met uitzicht op de vulkaan Calbuco. En ook vermeldenswaardig: na wat zoeken op internet een restaurantje gevonden - Chile Picante - waar we gisteren echt voortreffelijk hebben gegeten met uitzicht over de hele baai. 

Over uitzicht gesproken: ik zit dit verhaal nu te typen met uitzicht op twéé vulkanen, de Calbuco en de Osorno!  Morgen een rondje rond het Lago Llanquihue, overmorgen verder naar Chiloe, #3 van de wishlist!