Colombia, een land om van te houden

16 maart 2019 - Bocas Del Toro, Panama

Inmiddels zijn we al op onze één na laatste bestemming (Bocas del Toro, Panama) aangekomen, maar wat hebben we sinds Bogota zoal beleefd? Veel dus, waardoor het aan rust ontbrak om dat ook allemaal te beschrijven. Nu is die rust er wel, op ons terras boven het water van een baai op de Bocas del Toro in Panama. Pas op, hier volgt dus een lang verhaal!

Onze eerste stop na Bogota was Salento, een klein stadje in de koffiestreek van Colombia (Quindio). Omdat het er op de foto’s zo mooi uitzag hadden we hetzelfde hotel (Terasu) gereserveerd als waar Anouk en Erik in het najaar waren. Een prima keuze! Behalve dat het een ontzettend leuk en mooi hotel was dat prima ligt - net buiten de drukte van het dorp - maakten vooral de eigenaar en het personeel van het hotel het echt fantastisch. Vanuit Bogota hadden we via het hotel al een transfer vanaf het vliegveld van Pereira geregeld; het blijft leuk als er iemand met een bordje met jouw naam erop staat te wachten als je aankomt op zo’n onbekend vliegveld! Na een rit van ongeveer een uur aangekomen bij het zoals gezegd erg mooie hotel. Vrij nieuw, modern, waar over alles lijkt te zijn nagedacht. Omdat we hier maar twee nachten hadden geboekt, was het zaak één en ander snel te regelen. En dat was geen enkel probleem. Nadat we ‘s middags het dorp al hadden verkend - leuk centraal plein, kleurig geschilderde huizen, een gezellige hoofdstraat met (voornamelijk) souvenirwinkeltjes - voor de dag erna vervoer naar de Valle de Cocora geregeld via ons hotel. De meeste (jonge!) mensen gaan daar met één van de kleine jeeps heen die op het plein staan, maar daar hadden wij niet zo’n zin in. Opgepropt met 10 man in zo’n autootje, nou nee. Maar ‘s avonds stond nog een etentje op het programma bij Bernabe, een cadeautje van Anouk en Erik! Bernabe blijkt erg populair te zijn, en terecht: het eten was er heerlijk en we zaten er ook heel gezellig in de overdekte tuin. Dankjewel nog, Anouk en Erik!

De volgende dag, onze enige hele dag in Salento, naar de Valle de Cocora op een half uurtje rijden vanaf ons hotel. Dé reden voor veel reizigers om naar Salento te komen. Een prachtig gebied, en de enige plek waar de bijzondere waspalm groeit, de nationale boom van Colombia. Palmbomen die wel 60 meter hoog kunnen worden, heel dun met alleen bovenin wat bladeren. Daar rondlopen leverde een aantal magische plaatjes op!

Nadat we diezelfde avond nog heerlijke trout hebben gegeten, ook een must-do in Salento, zijn we de dag erna toch maar gaan vliegen naar Medellin. We waren eigenlijk van plan met de bus te gaan, maar na de bedenkelijke blikken van Wilson, de manager, en Juan, de eigenaar van het hotel bij dit plan hebben we toch alsnog een vlucht geregeld. Vanaf Armenia naar Medellin, met een echt klein vliegtuigje. Dat had meteen als voordeel dat we op het vliegveld middenin Medellin landden, amper 15 minuten met de taxi vanaf ons hotel daar. (Het ‘andere’ vliegveld van Medellin ligt in Rio Negro, 45 minuten rijden vanaf de stad!)

In Medellin - een megastad! - zaten we in Poblado, dé place-to-be voor bijna alle toeristen. Bars en restaurants zij aan zij, het ene al leuker dan het andere. Modern, hip, en ook hier weer vooral veel jonge mensen. Te veel plekken eigenlijk om te kiezen waar te drinken of eten, maar met de hulp van onze persoonlijke adviseurs (Anouk en Erik dus weer) zijn we in een paar prima restaurants terecht gekomen en hebben we elke dag heerlijk gegeten.

Ons eerste doel in de stad was de Plaza Botero, met een heleboel prachtige beelden en het mooie Museo de Antioquia met weer een grote collectie schilderijen en beelden van Botero. Medellin is verder niet echt een stad om gezellig rond te lopen, vonden wij. Er zijn ook geen echte bezienswaardige gebouwen, en het is er vooral overal erg druk. Ondanks het moderne openbaar vervoer ziin grote delen van de stad regelmatig compleet verstopt door het autoverkeer. De metro is, in combinatie met twee lange kabelbanen (de metrocable) wel deels een oplossing in die drukte, maar niet tijdens de ochtend- en avondspits: de rijen om dan de metro in te komen waren gigantisch! Gelukkig zijn wij op een wat rustiger moment met de metro en de kabelbaan naar het Parque Arvi gegaan. Vanuit de kabelbaan een prachtig uitzicht over de duidelijk wat minder ‘luxe’ wijken in het noorden van de stad, waar de huisjes naast, boven en onder elkaar tegen de bergen aan zijn gebouwd. De tocht naar het Parque Arvi zelf (de tweede kabelbaan omhoog) was een complete verrassing voor ons: de kabelbaan gaat honderden meters over het park heen en eindigt bij een plek met een bezoekerscentrum (nog deels in ontwikkeling) en een kleine markt met etenswaren en souvenirs. Ook voor Colombianen een populaire plek, waar allerlei outdooractiviteiten mogelijk zijn.

Zondagochtend (iets minder verkeer in de stad!) hebben we met een privégids + auto een soort citytour gedaan, vooral naar de populaire Communa 13, inmiddels vooral bekend vanwege de streetart. (We waren bang dat de walking tour die de meeste mensen doen iets te veel zou zijn voor mijn knieën!) Absoluut fantastisch! We zijn ook nog heen en weer geweest met de andere kabelbaan in de stad, die over de nog wat armere wijken in het westen van de stad voert, en we hebben kort een blik geworpen op Pueblito Paisa, een erg toeristisch nagebouwd oud dorpspleintje. Niet echt interessant, dat laatste, wel een mooi punt om bijna de hele stad te kunnen overzien.

In Communa 13 hebben we samen met een lokale gids via 6 roltrappen en een gelukkig redelijk vlakke weg de fantastische muurschilderingen bekeken, waar vaak een bijzonder verhaal aan vast zit. Communa 13 kent een nogal onstuimige geschiedenis. Totdat het in 2002 (op dubieuze wijze) werd ‘gezuiverd’ door militairen (operatie Orion) was het de gevaarlijkste wijk van de gevaarlijkste stad in Colombia. Narcoticahandel, guerrillaoorlogen, FARC, ELN, dat was Communa 13. Nu is het één van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Medellin en volop in ontwikkeling. Op enige afstand tegen de bergen wordt momenteel druk gegraven: daar is een massagraf gevonden waar vele vermisten, slachtoffers van de gewapende strijd in Communa 13, worden gevonden ..............

En toen hadden we nog één dag over in Medellin,  die we gebruikt hebben om een dagje naar Guatapé te gaan. Met de bus zo’n 2 uur rijden vanaf Medellin, genoeg om te concluderen dat reizen met de bus in Colombia niet echt ons ding is. De rit was best mooi, maar nadat Ad op de terugweg ook nog voorin naast de chauffeur had mogen zitten, was het wel weer genoeg! Guatapé was aardig, maar als je in Salento bent geweest komen de prachtig geschilderde huizen hier wel een beetje kitscherig over. Natuurlijk gaan de meeste mensen naar Guatapé vanwege El Peñol, een rare rots die je via een trap kunt beklimmen. Dat wij dat niet gingen doen hadden we al vooraf bedacht ......... Helaas hebben we ook de mooie uitzichten over het stuwmeer gemist doordat we nét niet ver genoeg zijn doorgelopen op een bepaald punt. Helaas .............

Na Medellin: Cartagena! Warm, tropisch, Caribisch, Unesco werelderfgoed. Een ontzettend leuke stad, waar we in een fantastisch appartement zaten aan het Parque Centenario, op een paar minuten lopen van de oude ommuurde stad. Onze eigen oase! Beetje slenteren door de stad en lekker eten, dat is wat we hier vooral hebben gedaan. Voor meer was het ook veel te warm, dus hebben we ook genoten van de twee terrassen en het zwembad bij ons appartement. Iedere straat in deze stad is mooi, met heel veel prachtige balkonnetjes. Leuke schaduwrijke parkjes, mooie kerken, een mooie stadsmuur en veel vrolijke mensen. Niet verwonderlijk dat dit werelderfgoed is. Ook de wijk Getsemani, net om de hoek bij ons appartement, is erg gezellig en volop in ontwikkeling. Tijdens het eten op onze laatste avond op een klein pleintje in Getsemani werden we nog getrakteerd op een optreden van een Caribische dansgroep. Cartagena is absoluut een stad om nog eens heen te gaan!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

3 Reacties

  1. Anouk:
    17 maart 2019
    Heerlijk herkenbaar en graag gedaan! Xxx
  2. Jan en Carla:
    17 maart 2019
    Hallo Ad en Hanneke, op de foto's ziet het er allemaal wel heel aantrekkelijk uit en ook het reisverhaal maakt enthousiast, begrijpelijk dat Colombia jullie is bevallen. Na bijna 3 maanden reizen zijn jullie al het uitzoekwerk nu waarschijnlijk wel een beetje beu en komen de indrukken misschien niet allemaal meer even goed binnen (?) Nog maar een paar dagen te gaan (gelukkig?), fijn laatste weekje in Panama! Groetjes Jan en Carla
  3. José dane:
    24 maart 2019
    Eigenlijk vind ik alles wat jullie schrijven interessant, humoristisch of nieuwsgierig makend.
    Dol.op de foto's!